Een Engels landschapje tussen hoge flats

16 september 2019

Een bostuin. Zo heette het stukje gras, overschaduwd door een willekeurige selectie bomen, waarop de bewoners van de flat Rolandseck in Doorwerth uitkeken. Onderhoudsarm en een beetje saai. Bewoonster Riek Hogeveen, enthousiast tuinierster, besloot er iets moois van te maken, samen met andere bewoners. Anna Coenders van de Vereniging van Eigenaars mobiliseerde de flat, haar man Leo regelde financiering voor een tuinman. Een Engelse landschapstuin werd in de steigers gezet.

Lust voor het oog
Het begon een paar jaar geleden met de meanderende border met rododendrons en een paar andere heesters en bloeiers. Steeds als een bewoner een hortensia in een pot cadeau kreeg, werd die in de tuin gezet. ‘Want je blijft zo’n ding water geven’, zegt Anna. Inmiddels is de tuin een lust voor het oog, met een stenen beeld van twee zwanen erin, glaskunst van een andere bewoner en een grote stenen bak die ooit een tuintafel was. Paarse klokjes bloeien kwistig over de rand.

Niet alleen de tuin bloeit, ook de contacten tussen de bewoners werden sterker door het tuinieren en alle andere activiteiten van de actieve VVE. Zo’n mooie tuin vraagt natuurlijk om onderhoud. Bijna elke dinsdag in het groeiseizoen rukken tien tot vijftien flatbewoners onder leiding van Loes Hendriks uit met bosmaaiers, harken, handschoenen en vooral een hele grote kan koffie. Er zijn zelfs bewoners van buurflats die komen aanwaaien, voor de gezelligheid.

Sociaal contact
Gerda duikt op vanonder een heester: ‘Ik heb nu geen tuin meer, maar dankzij deze gemeenschappelijke tuin kan ik nog plezier hebben met tuinieren.’ Leo Coenders heeft vroeger als projectleider bij KPN gewerkt en houdt zich nu bezig met het bestuur van de VVE en het leiden van projecten als de verduurzaming van de flat en het regelen van grotere tuinmachines. ‘Omdat mensen die grote apparaten best spannend vinden, bedien ik ze’, zegt hij met glimmende ogen. ‘Behalve de zitmaaier. Dat vindt iedereen leuk.’ Ironisch merkt hij op dat dankzij de tuin het sociaal contact in de flat ‘erger’ wordt. Op de laatste barbecue in de tuin kwam zeker zeventig man af.

‘Koffie!’ klinkt het door de tuin en tegen de gevel van de flat. De tuiniers krassen nog even snel wat onkruid tussen twee tegels uit, legen een kruiwagen of pakken hun gereedschap bij elkaar. Martin, bewoner van een van de andere flats, komt aanwaaien met zijn border collie. Aangestoken door het tuinvirus van zijn buren is hij begonnen de gemeenschappelijke tuin rond zijn eigen flat in cultuur te brengen.

Azalealaantje
Anna is ontzettend blij met alles wat ze voor elkaar hebben gekregen, maar ze heeft nog een grote droom: een azalealaantje langs haar eigen flat en de twee die ernaast liggen. Naar het voorbeeld van het beroemde azalealaantje op landgoed de Duno. Nu is het laantje nog… tsja… een onderhoudsarm bospad. Anna kijkt er kritisch naar. ‘De bomen hangen over het pad en deels over onze tuin. Dat neemt veel licht weg. De gemeente heeft nu beloofd de bosrand meer open te maken.’ De bewoners hebben de eerste azalea’s al aangeplant. Anna hoopt op een bijdrage van de Lions Club voor het hele pad.

Ook de bewoners van de flats verderop krijgen de smaak te pakken: de bakken bij de ingang hebben ze al zo ingericht dat er altijd iets in bloei staat. Anna verwacht dat de achtertuinen binnenkort ook kleurrijker worden, als er wat geld beschikbaar komt. De gemeente wil best helpen, vertelt ze, maar het geld ontbreekt. De Zalmen is al voorzichtig begonnen met het aanplanten van 3 rododendrons. Ze vormen een heel klein maar moedig eilandje in de verder nog kleurloze tuin.